دسترسی به قابلیت های اخیر تکنیک های طراحی و تولید اتوماتیک، در حال تغییر دادن جزئیات ساختمان ها است. همزمان با بازیگران جدیدی که شروع به پیشبرد کار خود می کنند، به توانایی های جدید معماران و طراحان برای طراحی جزئیات با استفاده از روش های طراحی پارامتریک و الگوریتمی و استفاده از ساخت دیجیتال، نیاز است.
اگر چه جزئیات معماری برای بسیاری از جنبه های یک ساختمان بسیار مهم است، اما همواره مورد توجه قرار نگرفته است. این جزئیات می توانند بیان نظری و شخصیت فنی خود را تعریف کرده و بر روند تولید ساختمان، روش مونتاژ و حتی تاثیرات زیست محیطی آن تأثیر بگذارند. معماری معاصر نشان می دهد که گرایش جدیدی به جزئیات دارد که نباید با بازگشت به ارزیابی کارهای هنری صنایع دستی معماری اشتباه گرفت. این گرایش جدید مشارکت معمار در ساخت فیزیکی ساختمان ها، مربوط به استفاده از فناوری های دیجیتال می شود. “سازنده دیجیتال” امروزه بر روی پروسه های فایل به کارخانه متمرکز است، که در آن مورفولوژی جزئیات ساخت و ساز به طور مستقیم با دانش فرایندهای تولید موجود ارتباط دارد.
برای مثال، در فرایند طراحی استودیوی Aviva در دوبلین (تصویر زیر)، اصول هندسی عناصر ساختاری و قطعات نمایشی در مدل پارامتریک بسیاری از ابتدا وجود داشت. در طول فرایند طراحی، پیشنهادات و الزامات قراردادی ها براساس محدودیت های ساخت و ساز، در این مدل گنجانده شده بود که بعدا به عنوان پایه ای برای ساخت قطعات استفاده شد:
“پیمانکارهای ثانویه تصمیم به استفاده از معماری پارامتری هندسی تهیه شده توسط شرکت Populous به عنوان پایه برای مدل دقیق خود از سیستم نمای خارجی گرفته است که نتیجه آن، از بین بردن هر گونه اختلاف ممکن مابین نقشه مورد نظر و نقشه چون ساخت یا از بیلت (AS BUILT) شده است. “
اطلاعات تولید برای سیستم روکش (پوششی) از یک مدل ساخت کاملا دقیق توسط پیمانکار ثانویه اسخراج می شود و به طوری که همه قسمت های آن را بتوان در کارخانه تولید کرده و در محل انجام پروژه به درستی و با دقت مونتاژ نمود. قراردادی های ساختمانی و وادار (mullion) نیز به طور مستقیم از مدل ساخت برای شماره گیری، توالی و قطعات کدگذاری و همچنین برای تعیین موقعیت و چرخش نقاط مته استخراج شده است. این امر موجب ساخت عناصر ساختمانی در خارج از محل پروژه شده است.
سایبان غیراستانداردی که توسط a3lab برای برج Westend Gate در شهر فرانکفورت بر روی Main شده (تصویر زیر)، یک نمونه خوب دیگر از نحوی استفاده از ساخت دیجیتال است که می تواند جزئیات معماری را تغییر دهد. از زمان ورود فاز مفهومی، طراحی عملکردی ساختمانی و ساختاری بهینه تر شده است. به گفته سازندگان:
” سایبان غیراستاندارد در یک فرآیند طراحی از بالا به پایین معمولی طراحی نشده است. بلکه بعد از آنکه معمار طرح را مشخص کرده، جهت پردازش بیشتر به مهندسان و سازندگان دیجیتال انتقال یافته است. آنرا در یک فرآیند تعاملی از پایین به بالا توسعه داده اند. به این صورت که در پیشبرد آن همه اعضای تیم های مختلف در یک فرآیند مذاکره تصمیم گیری مشترک با توجه به تخصص خود، توانستند روند انجام پروژه را غنی تر کنند. معماران، مهندسان و سازندگان در یک جریان مداوم به روز مشترک از اطلاعات، با هم در ارتباط بودند. “
تصمیم گیری در مورد زهکشی، روکش فلزی و اتصالات سازه بین طراحان و سازندگان با هم گرفته شد. به عنوان مثال، ابعاد شاخه ها به وسیله اندازه های استخرهای گالوانیزه که در آنها باید روکش شوند، تعریف شده است. Deamer این مثال را چنین معنی می کند: “عملی که امروز انجام می شود با توجه به جزئیات جدید، گرایش به کسانی را که آنها را می سازند، را قدرتی تازه می دهد و فرصتی برای تعدیل نقش روانی همه بازیگران در زنجیره طراحی برای ساخت با اشاره به مشارکت سازندگان بخش دیجیتال در فرآیند طراحی عرضه می کند.”
۷ تصور اشتباه در معماری جزئیات
چه چیزی در جزئیات معماری در حال حاضر با در دسترس بودن نرم افزار پارامتری و تولید دیجیتال تغییر کرده است؟ من معتقدم که معرفی این تکنیک ها در زمینه فرآیند طراحی معماری در ۷ مورد تصور اشباه، چالش برانگیز است:
تصور اشتباه ۱: جزئیات پس از تصویب طرح مفهومی تعریف می شود
هنگامی که ما امکان ساخت دیجیتالی قطعات سفارشی برای یک ساختمان را در نظر می گیریم، باید از همان ابتدا پیش بینی کنیم که چگونه این قطعات تولید می شوند و چگونه با هم ترکیب می شوند. ما نمی توانیم در توسعه یک کانسپت که قابلیت ساخت ندارد، خطر کنیم. بنابراین جزئیات باید به موازات طراحی مفهومی توسعه داده شوند. که این امر در فرآیند طراحی یکپارچه دیجیتال ساده تر انجام می شود. مدل سازی پارامتری اجازه می دهد تا طراحان از ابعاد موقت استفاده کنند و بعدا در صورت نیاز بدون نیاز به تغییر همه چیز از ابتدا، فقط ابعاد را تغییر دهند.
تصور اشتباه ۲: ایجاد و ساخت جزئیات به معمار تعلق دارد
این یک توهم است که فکر کنیم تنها معمار می تواند یک جزئیات خوب را توسعه دهد. جزئیات خوب فقط در ارتباط میان سازندگان و مهندسان مواد و مکانیک توسعه می یابد. دستورالعمل ساخت دیجیتالی اکنون بخش مهمی از مستندات جزئیات است، زیرا مشخصه ابزار و پارامترهای دستگاه می تواند در محصول نهایی دخالت کند.
تصور اشتباه ۳: طراحی جزئیات اهمیت و جذابیت کمتری نسبت به طراحی مفهومی دارد
استودیوهای طراحی معماری اغلب برای خلاقیت بیش از مسائل فنی بها می دهند و توسعه جزئیات را به تکنسین ها واگذار می کنند. در حالی که امروزه هم افزایی بین طراحی مفهومی و طراحی جزئیات برای ساخت و ساز موفقیت آمیز، حیاتی است. نمونه های اخیر چگونگی مراحل توسعه جزئیات ساختمان، از مراحل اولیه طراحی در یک پروسه فکری چالش برانگیز را نشان می دهند.
تصور اشتباه ۴: نمایش جزئیات از طریق ترسیمات متعامد
نقشه های دوبعدی که معماران برای نمایش جزئیات استفاده می کنند، به روشی قدیمی تبدیل شده است. اگر چه ما هنوز نیاز به تولید نقشه های سنتی برای سایت ساختمانی داریم، اما اکنون اسناد طراحی جزئیات شامل دستورالعمل های ساخت و ساز مانند طرح بندی لایه ها و فایل های gcode است که برای سازنده ارسال می شود. امروزه مدل های اطلاعات ساختمان طراحان را قادر به نشان دادن سطوح مختلف جزئیات می کنند و همچنین به صورت دینامیک نقشه های دو بعدی را از مدل های ۳D تولید می کنند. جزئیات معماری می تواند توسط اسکریپت ها تولید شود و از طریق انیمیشن هایی که مراحل مونتاژ را نشان می دهند، به تیم ساختمانی ارائه شوند.
تصور اشتباه ۵: همیشه یک راه حل استاندارد برای یک مشکل طراحی جزئیات وجود دارد
جزئیات یک وضعیت جدیدی را در شیوه های امروزی کسب کرده اند و به بخش مهمی از یک طراحی تبدیل شده اند. اگر چه جزئیات استاندارد هنوز هم برای بسیاری از بخش های ساختمان مورد استفاده قرار می گیرد، به خصوص جزئیات تولید می تواند به ارزش یک ساختمان اضافه کند و شخصیت آن را تعریف کند. برای مثال ایجاد جلوه های نما.
تصور اشتباه ۶: وجود جزئیات برای پنهان کردن نواقص مواد
باید از جزئیات به منظور توسعه دادن ارتباط میان قطعات استفاده کرد، نه اینکه از آن جهت پوشاندن قسمتی از کار بهره برداری کرد. با استفاده از تولید دیجیتال هیچ گونه نقصی دیگر وجود ندارد؛ و بدی ترتیب ما درحال نزدیک شدن به تلرانس صفر قرار داریم.
تصور اشتباه ۷: با استفاده از تکنولوژی های دیجیتال نیازی به جزئیات نیست
برعکس، با مدل سازی پارامتریک و ساخت دیجیتال فرصت های جدیدی برای طراحی جزئیات پیچیده تر و جالب تر وجود دارد که نیاز به مجموعه ای جدید از مهارت های طراحان دارد.
بر اساس متون اخیر در مورد این موضوع می توان نتیجه گرفت که در معماری جزئیات نه تنها باید به جنبه های نظری و فن آوری ساخت، بلکه مسائل مربوط به شخصی سازی، از جمله پارامتریک کردن و اسکریپتینگ در فرآیند طراحی و استفاده از تکنیک های ساخت دیجیتال در تولید قطعات توجه نمود. هنگامی که جزئیات یک ساختمان بسیار پیچیده توسط اسکریپت ها تولید می شود، احتمال اشتباهات کمتر وجود دارد، اما آنها فقط می توانند پس از درک روشنی از منطق اساسی طراحی نوشته شوند. برای مثال، اسکریپتها برای تولید بیشتر جزئیات ساختمان Swiss RE استفاده شده اند. هیو وایتهد، از گروه “مدل سازی تخصصی” در Foster + Partners می گوید که این ساختمان آنها را مجبور کرده است ” به برنامه ریزی برای حل مسئله چگونگی طراحی و تولید جزئیات در هر طبقه، قوانین همیشه یکسان، اما نتایج همیشه متفاوت هستند.” اتوماسیون و پارامترهای تهیه جزئیات، مهندسی همزمان را ممکن می سازد، در حالی که جزئیات پیشرفته می تواند شروع به توسعه کند، این در صورتی است که هنوز در مورد تعریف اولیه از قبیل ارتفاع کف تا ارتفاع سقف، تصمیم گیری می شود.
در عین حال، با در دسترس بودن دستگاه های ارزان قیمت چاپ سه بعدی، نمونه اولیه سریع می تواند از همان ابتدای پروسه استفاده شود. استفاده از مدل های سه بعدی چاپ شده بسیار گران و وقت گیر در هنگام طراحی جزئيات، می تواند تاثیر زیادی بر نتیجه داشته باشد.
در نهایت، بسیار مهم است که عمیقا فرایندهای تولید جدید را درک کنیم. فورد اشاره به تفاوت بین مفهوم و واقعیت در میان معماران مدرنیستی دارد که ایده های آنها از راه ” اتومبیل ها و هواپیما ساخته شده است.” تولید انبوه منجر به جدایی میان طرح و تولید و بین طراحان و کارگران کارخانه شد. برای جلوگیری از تکرار تصور غلط مدرنیستی از ادغام طراحی و تولید، ما باید فورا فرآیندهای تولید دیجیتال را درک کنیم، بنابراین می توانیم جزئیاتی را که برای تکنیک های تولید اتوماتیک که در دسترس هستند طراحی کنیم.
همانطور که رابرت و ریکا کاکسن اظهار می کنند، معماری به عنوان یک حرفه خود را اصلاح می کند. آنها به ساخت سیستم های مواد به عنوان یک منطقه جدید از طراحی و تحقیق برای معماران و مهندسان سازه اشاره می کنند. توانایی های جدید برای توسعه جزئیات معماری با استفاده از تکنیک های ساخت دیجیتال مورد نیاز است. این می تواند به یک زمینه جدید از تخصص برای معماران تبدیل شود. اکنون باید شروع به تفکر در مورد استراتژی های توسعه مهارت های مورد نیاز در محیط دانشگاهی، افزایش فرصت ها برای کار بین رشته ای کرد.
این مقاله بر اساس مقاله Gabriela Celani است که در A + C Arquitectura y Cultura # 5 منتشر شده است. ۵۰-۶۰، ۲۰۱۴٫
Gabriela Celani استاد دانشکده مهندسی عمران، معماری و شهرسازی دانشگاه Campinas، برزیل است. او بنیانگذار LAPAC، آزمایشگاه اتوماسیون و نمونه سازی برای معماری و ساخت و ساز است.
منبع: archdaily
