ویکی آرت – WikiArt
کوچه های تبریز، هنوز از آواز اقبال و طنین تار بیگجه‌خانی سرشار است و مردمانش، نواها از شور و همایون تاریخ آذربایجان و ایران در سینه دارند.
تاریخی که بخشی از آن، در غیاب موسیقی جدی صحنه‌ای طی شده و این هنر جاودانه، در دوره‌ای از فترت فرهنگی حاصل از حوادث سیاسی و اجتماعی، کمتر عرصه‌ای برای بروز و ظهور یافته‌است.
دوره‌ای که عمده برنامه‌های موسیقی، در قالب جُنگ‌ها و بخش‌های جنبی، ارائه می‌شد و اساساً چیزی به عنوان «کنسرت» وجود نداشت. با این حال، یک ایده خلاقانه، سکوت تلخ سالهای سال را شکست تا تبریز پس از سالهای سال، شاهد یک کنسرت مستقل و حساب‌شده باشد.
قادر رودکیان، هنرمند جوان آن روزگار بود که بر مضراب اولین کنسرت پس از انقلاب زد. رودکیان، چند سال پیش در مصاحبه‌ای، با اشاره به این خاطره، می‌گوید: «وقتی سال ۷۳ به تبریز آمدم، به اتفاق جمعی از دوستان که از مدت‌ها پیش با هم آشنا بودیم، پیشنهاد دادیم در فرهنگسرای تبریز در محله سرخاب، کلاس‌های آموزش موسیقی دایر کنیم. درخواست ما با استقبال مدیریت آن فرهنگسرا مواجه شد و به این ترتیب از سال ۷۳ کلاس‌های‌مان را آغاز کردیم. با استمرار کلاس‌ها، پیشنهاد شد برنامه ویژه‌ای برای نشان دادن خروجی کلاس‌ها طراحی کنیم. با موانع اداری بسیاری موجه بودیم اما نهایتاً پس از یک سری پیگیری‌ها، مقرر شد کنسرت را خودمان برگزار کنیم. مکاتباتی با اداره برق صورت گرفت و سالن این اداره در اول خیابان خاقانی، برای برگزاری کنسرت در نظر گرفته شد. این‌چنین بود که اولین کنسرت موسیقی سنتی ایران در تبریز بعد از انقلاب در سه شب چهارم، پنجم و ششم خرداد سال ۷۴ توسط گروه رودکی برگزار شد.»
جرقه ای که در آن سه شب بهاری، در سالن شرکت برق گرفت، آن قدر گرم و جان دار بود که چراغ موسیقی تبریز را به رغم سردی‌ها و بی‌مهری های دوران، همچنان گرم نگه دارد.
تبریز سالهای دهه هفتاد و هشتاد، شاهد اجراهای خاطرانگیز گروه رودکی بود. پاییزان ارکستر ملی، آوای بم، ارغوان، حصار و بیداد، از جمله اجراهای گروه رودکی با همکاری قادر رودکیان و شهرام آبرومندآذر است. «بگو به باران» با شعرهایی از سایه، سیمین بهبهانی و شفیعی کدکنی، مهم‌ترین اثر صحنه‌ای وی در سالهای اخیر است که سه سال پیش، با صدای امید مظهری، پذیرای مخاطبان صاحب ذوق بود:
بگو به باران
ببارد امشب
بشوید از رخ
غبار این کوچه باغ ها را
که در زلالش
سحربجوید
زبی کران ها
حضور ما را
شفیعی کدکنی
پس از آن، رودکیان، بیشترین اهتمام خود را صرف حوزه مدیریت در حوزه آموزش موسیقی کرده‌است. آموزشگاه موسیقی رودکی با مدیریت و هدایت این هنرمند، فراتر از تعصبات رایج، بیشتر سلایق موسیقی را در بر گرفته و خروجی آن، در اجراهای کارگاهی هنرجویان، به خوبی آشکار است.
نقش پررنگ رودکیان در گشایش‌های موسیقی تبریز، بسیاری از بدعت‌های فرهنگی را کنار زده تا از پس آن، هنرجویانی توانمند، مهیای ورود به عرصه فرهنگی شهر شوند.
آشنایی با پیشینه فرهنگی و تاریخی، محفوظات گسترده از قله های ادبی و موانست با اساتید نامی موسیقی سنتی، از جمله نکات متمایز هنری در شخصیت حرفه‌ای این هنرمند است که در کنار سجایای اخلاقی و مراتب تواضع و مهربانی، جایگاهی کم نظیر از وی ترسیم کرده است.
پنجم مرداد، زادروز قادر رودکیان، موعد متبرک و عزیزی برای فرهنگ و هنر تبریز است.
چنانکه از فعالیت های داوطلبانه «تبریزآرت» و مطالب منتشر شده در سایت آن بهره می برید و انتشار آزاد این اطلاعات و استمرار این فعالیت ها را مفید می دانید، لطفا در نظر داشته باشید که در کنار همکاری علمی، نیاز به کمک مالی همه همکاران و علاقمندان نیز وجود دارد. کمک های مالی شما حتی در مبالغ بسیار اندک، می توانند کمک موثری برای ما باشند.
