داور بخش فارسی نخستین جشنواره ملی نمایشنامه‌نویسی میرزاآقا تبریزی عنوان کرد: درام‌نویسی ایران وام‌دار مردی از شهر تبریز است به همین جهت برگزاری بزرگداشت و جشنواره‌ای با نام این شخصیت مهم، لازم و ضروری بود که خوشبختانه اتفاق افتاد؛ امید که تأثیرگذار و پربار باشد. حمیدرضا نعیمی در خصوص برگزاری نخستین جشنواره ملی نمایشنامه‌نویسی میرزاآقا تبریزی اظهار کرد: شهر تبریز نه فقط برای مردمانِ بزرگ خویش بلکه برای کل ایران شهری تاثیرگذار، بزرگ و حساس است. نقش نامداران عرصه‌ی فرهنگ، ادب و علم در این شهر بزرگ و این خطه از ایران بر کسی پوشیده نیست.
وی ادامه داد: بسیاری از حرکت‌ها و جنبش‌های با عظمت فرهنگی، هنری و ادبی کشور ما ایران از شهر تبریز آغاز شده است.
نعیمی تبریز را شهر شعر، شعور و رشادت انسان‌های والامقامی دانست که باید آنان را فرزندان راستین مام میهن دانست و افزود: همین بس که اولین نمایشنامه‌نویسی که به زبان فارسی نمایشنامه نوشت از شهر تبریز بوده است.
وی ابراز داشت: میرزاآقا تبریزی، به معنای واقعی کلمه، روشنفکر بود و نه روشنگر. ایشان بالغ بر صد سال قبل این احساس مسئولیت و وظیفه را در خود می‌بیند که به زبان تئاتر نمایشنامه‌هایی را به تحریر درآورد و جالب‌تر اینکه با وجود تاثیراتی که از استادش میرزا فتحعلی آخوندزاده گرفته بود، اما به زبان پارسی نمایش‌نامه‌هایش را نگاشت.
داور بخش فارسی نخستین جشنواره ملی نمایشنامه‌نویسی میرزاآقا تبریزی در بخش دیگری اذعان داشت: قطعا شهرها، روستاها و عشایر این منطقه بزرگ در ایران افسانه‌ها، اسطوره‌ها، مَثَل‌ها، متل‌ها و اتفاقات تاریخی جذاب بسیاری را داراست که هرکدام می‌تواند ایده و طرح نابی برای خلقِ یک رمان، داستان، منظومه، فیلم و یا تئاتر باشند.
نعیمی در بخش دیگری از سخنان خود عنوان کرد: بدون شک سخت‌ترین بخش هر حرکتی گام نخست آن بوده و این جشنواره در سال‌های آینده می‌تواند با تبلیغات گسترده، حاشیه‌های جذاب و جوایزه ارزنده‌اش به یک جشنواره‌ی واقعاً ملی و انشاءالله فراملی تبدیل شود.
داور بخش فارسی نخستین جشنواره ملی نمایشنامه‌نویسی میرزاآقا تبریزی در بخش دیگری از سخنان خود اظهار کرد: بیشتر نمایشنامه‌هایی که ما مطالعه کردیم از نظر ساختار دچار نقص‌های جدی بودند، مثلاً اثری در بخش زبان و دیالوگ‌نویسی برجسته اما در شخصیت پردازی موفق عمل نکرده بود، و یا اثری در بسط و گسترش داستان و شروع و پایان قابل توجه اما زبان و دیالوگ‌نویسی آن از حد سریال‌های تلویزیونی فراتر نرفته بود و یا تعدادی بین داستان و درام دست و پا می‌زدند.
وی خاطرنشان کرد: البته در این میان تعدادی از آثار هم توسط نویسندگانی نوشته شده بود که قابل ارج و ارزش بود که امیدواریم در دوره‌های بعدیِ این رویداد، شاهد نمایشنامه‌هایی کامل‌تر و جداب‌تر باشیم.
نعیمی در بخش دیگری از سخنانش با بیان اینکه هرچند درام‌نویس خود یک محقق و پژوهشگر است، افزود: اما بایسته است که محققان فرهنگ عامه و یا پژوهشگران ادب و زبان بومی و منطقه‌ای به جمع‌آوری داستان‌ها، قصه‌ها و روایاتی که بیشتر به صورت سینه به سینه و شفاهی هستند، بپردازند، این آثار را مکتوب کرده و با انتشار آنها سوژه‌های خوب و نابی را در اختیار نمایشنامه‌نویسان و فیلمنامه‌نویسان قرار دهند.
