از راست: محمدحسین شهریار - اصغر فردی - جواد آذر - هوشنگ ابتهاج سایه

درباره درگذشت استاد اصغر فردی؛ غروب غریبِ ادیب غربت نشین

یار دیرین استاد محمدحسين شهريار غریبانه در وطن چشم از جهان فرو بست. +

تقویم کهن فرهنگ و هنر آذربایجان، تولد و نشو و نمای فرهیختگان بسیاری را در خود ثبت کرده است و این شهر گوهرپرور به عنوان یکی از پایگاه های مهم فرهنگی، هنری در ایران با پیشینه‌ی غنی تاریخی، نقش اساسی در شکل گیری مکاتب و هنرهای مختلف داشته که همواره زبانزد عام و خاص بوده و هست.

امروز نیز کم نیست از هنرمندان پیر و جوانی که هر یک با هنر خود، این افتخارات تاریخی را تداوم بخشیده و زنده نگه می دارند و ایرانیان خوش‌ذوق نیز، همواره هنر مردم آذربایجان را جلوه‌گاه غم‌ها و شادی‌های خود یافته و با آن زیسته اند.

آذربایجان منشا و خاستگاه تحولات بزرگی در زمینه فرهنگ و هنر در سطح جهان بوده است و ما به واسطه بزرگان علم و اندیشه و هنر توانسته ایم در نضج تمدن دنیا نقش بسزایی در طول تاریخ داشته باشیم.

کهن شهر تبریز با نمادهای تاریخی متعددی شناخته شده است، هر کدام از این نمادها گویای غنای تاریخی و فرهنگی این دیار است، “مقبرة الشعرا” که مدفن ٤٠٠ شاعر و عارف نامی است، اینبار ادیب و فرهیخته دیگری را به آغوش خواهد کشید که روزگاری را در دامان شاعر شیرین سخنش، “شهریار” سپری کرده است.

شايد ‌بسیاری ندانند که نام “اصغر فردي” با نام استاد شهريار گره خورده است. وی در سال ۱۳۵۵ صدا و شعرهاي شهريار را از راديو تبريز شنيد، از پدرش خواست او را نزد اين شاعر پرآوازه ببرد تا سال‌هاي بعد و روزهاي آخر عمر شهريار تنها همدم او باشد.

“اصغر فردي” پس از فعالیت چند ساله در حوزه فرهنگ و ادب، نویسندگی، ساخت فیلم های مستند و تلمذ از محضر شاعر بي‌نظيري چون استاد شهريار، سال های پایانی عمر خود را در پایتخت گذراند.

به راستی برای جامعه هنری و ادبی آذربایجان باعث مباهات و افتخار بود که شخصیتی عالم، ادیب و صاحب تألیفات علمی و فرهنگی فراوان همچون “فردی” همواره در راستای اعتلای فرهنگ آذربایجان گام های موثری برداشته و سعی در حفظ جایگاه ادبی این منطقه در کشور داشت.

او به‌سان شمعی بود که می‌سوخت و دیگران از پرتو نورش بهره‌‌ور می‌شدند. با دوستان یک‌رنگ بود؛ هرچند یک‌رنگی در این روزگار، رنگ و بویی ندارد، امّا در نزد او قدر و قیمت داشت.

اصغر فردی در تصمیم‌گیری‌ها عجله نمی‌کرد؛ با تأمل و دوراندیشی به امور می‌رسید و همواره نظرش کارساز بود. عاشق ایران و آذربایجان و اعتلای وطن آرمان او بود، همواره به دغدغه های موجود در وطن توجه می کرد و هر زمان از آذربایجان و فرهنگ این خطه سخنی گفته شود، با هیجان رشته سخن را به دست ‌گرفته و ساعت‌ها از آذربایجان و تبریز و از آمال و آرزوی به‌دل‌نهفته و کارهای برزمین‌مانده سخن می‌راند که باید چنین و چنان کنیم.

این ادیب بزرگ، تمام مراحل زندگی خود را وقف ادبیات و فرهنگ ایران و آذربایجان نمود، در همین راستا سال‌های پایانی عمر وی در تلاش معرفی و تصحیح و تالیف آثاری درباره استاد شهریار گذشت که از مهمترین آنها می توان به تصحیح و انتشار «دیوان صافی تبریزی»، «شهریار و انقلاب»، «تبریزیات» و «شورش‌ ما» اشاره کرد.

گفتنی است، “اصغر فردی” یگانه همدم شهریار شیرین سخن در تاریکی شبی تاریخی که تبریز به وطن جانی دوباره بخشیده بود، ۱۴ مرداد ۱۳۹۷ جان به جان آفرین تسلیم کرد.




دیدگاهتان را بنویسید