عکاسی که در سابقه سه دهه فعالیت هنری، مسیر هنری خود را به تپش‌های طبیعت، سپرد و ترجیح داد، کمتر روای یاس‌ها و رنج‌های شهر و جامعه زندگی باشد. چه این‌که طبیعت، در چهار فصل دل‌انگیز خود، امید و یاس و شکست و پیروزی را در واقعی‌ترین حالت ممکن، در بر دارد.
کمال شبخیز | Kamal Shabkhiz
«کمال شبخیز» عکاس کوهستان و بیشه، راوی طلوع‌ها و غروب‌های آذربایجان و ایران، که تفسیر شاعرانه خود از هنر را در اصالت زندگی جست و در این راه، نام خود را در طبیعت باشکوه آذربایجان ثبت کرد. در دوره‌ای که هنرهای معاصر و به خصوص عکاسی، عمدتاً به فضای پرتراکم شهری می‌پردازد، شبخیز به قول سهراب «تپش‌هایش با مرداب آمیخت/ گیاهی در آن رویید/ و مرداب کم‌کم زیبا شد.»
استاد کمال شبخیز متولد، ۴۷ سال پیش در چنین روزی دیده به جهان گشود؛ او عکاسی را از سال ١٣٦٥ با شرکت در دوره آموزشی فیلمسازی انجمن سینمای جوان تبریز شروع کرده و فعالیت هنری خود را با موضوع عکاسی طبیعت ادامه داد.
وی از اعضای هیئت موسس انجمن عکاسی استان است و در طول سال‌های متمادی، رویدادهای معتبر عکاسی را با حضور خود، غنا بخشیده است.
تجربه حدود دو دهه تدریس و تربیت عکاسان مستعد، موجب شده بخشی از چهره‌های شاخص عکاسی امروز، موفقیت هنری خود را مدیون این هنرمند صاحب‌سبک بدانند.
عشق به طبیعت ایران و آذربایجان، نامی ماندگار از شبخیر بر جای گذاشته است، آن‌گونه که خود سال گذشته در مراسم بزرگداشتش تاکید می‌کند: توفیق به تصویر کشیدن این همه زیبایی بی‌نظیر و بی‌بدیل را در «عنایات خاص خداوند متعال» می‌دانم و امیدوارم ثبت زیبایی طبیعت آذربایجان، ادای دینی به فرهنگ آذربایجان عزیز باشد.
تبریز و آذربایجان، از داشتن گوهر بی‌نظیری چون کمال شبخیز، به خود می‌نازد و مردمش نیز، با تمام خستگی‌ها و مصائب روزمره، نام نیک او را پای کارت‌پستال‌‌های یادگاری می‌بینند و زادروزش را گرامی می‌دارند.
