“مارکوس لایتنر” سفیر سوئیس به منظور حضور در هفته سینمای اروپا در پردیس سینمایی ستاره باران حضور یافت.
به گزارش تبریزآرت؛ وی در اکران فیلم “بیشتر از عسل” در پردیس سینمایی ستاره باران گفت: اگرچه سوئیس عضوی از اتحادیه اروپا نیست، اما با قرار گرفتن در قلب قاره اروپا خوشحالیم که همه ساله در این رویداد فرهنگی مهم که از این طریق مخاطبان ایرانی فیلم های اروپایی را تماشا می کنند، شرکت می کنیم.
لایتنر افزود: امیدوارم از مشارکت سوئیس لذت برده باشید. من مثل همیشه از این صحنه های خیره کننده شگفت زده شدم. فیلم “بیشتر از عسل” برنده‌ی چندین جایزه در سراسر دنیاست و فکر میکنم تولیدکنندگان فیلم تعادل فوق العاده‌ای بین علم، مستند و قاب های زیبا پیدا کردند.
وی گفت: تصور میکنم دفعه بعدی که شما چایتان رو شیرین می‌کنید یا در صبحانه‌ی خودتان قاشقی از عسل را میل می‌کنید، نگاه متفاوت‌تری به آنچه که در حال مصرفش هستید خواهید داشت؛ نهایتا، زنبورداری در کشاورزی ایران یک ستون اساسی هست که قدمتش به دو تا سه هزار سال قبل برمی‌گردد و همه ساله در کشور بیش از هشتادهزار تن عسل با کیفیت عالی تولید می‌شود.
سفیر سوئیس تاکید کرد: بنابراین بیاید از طبیعت مراقبت کنیم، بطور فعالانه‌ای تنوع زیستی را حفاظت کنیم و ارتقا بدهیم، و به این ترتیب منشا حیات را نه فقط برای زنبورهای عسل بلکه برای تمام نوع بشر حفظ کنیم.
وی گفت: آقای اسپیچر مسئولیت ارتقای فیلم “بیشتر از عسل” را داشتند و همچنین تولیدکننده فیلم های داستانی و مستند بسیاری بودند. از سال ١٩٨٥ ایشان بطور فعالانه ای در زمینه ی هنری و فرهنگی با تمرکز بر حوزه فیلم، حضور داشتند. به همین دلیل بنده اطمینان دارم که مبادله فکری با چنین شخصیت باتجربه و خلاقی برای همه شرکت کنندگان مفید خواهد بود.
در این برنامه همچنین تیری اسپیچرز، تهیه‌کنندۀ سوئیسی گفت: هیچ فیلمسازی را سراغ ندارم که فیلمی را بسازد تا آن را در آپارتمان خود نگه دارد و گرچه اثر هنری مخاطب خاص خود را دارد اما تمام فیلمسازان می‌خواهند که فیلمشان در سینما دیده شود و مخاطبان گسترده‌ای داشته باشد.
وی تأکید کرد: ما ممکن است هنری ترین فیلم‌ها را بسازیم اما اگر مخاطب نداشته باشد حرف ما نیز خریداری ندارد.
اسپیچرز در پاسخ به این سؤال که برای جذب مخاطب در مستندهایی که از سلبریتی‌ها استفاده نمی‌کنند، چیست، گفت: شرایط خاص سوئیس این است که مردم زیاد برای تماشای مستند به سینما می‌روند، دیدن مستند در سینما با تلویزیون متفاوت ست و تمام المان ها باید سینمایی باشند، بلیت سینما در سوئیس ارزان نیست اما مردم دیگر به تلویزیون اعتماد ندارند و به سینما می‌روند تا از جایگاه داستانی از اخبار جهان مطلع شوند، مستند هر چقدر هم واقعی باشد امابر اساس دیدگاه شخصی سازنده شکل می‌گیرد. مستند زمانی جالب است که دیدگاه سازنده جالب باشد و دیدگاه زمانی جالب است که بخواهد بر روی هوش مخاطب سرمایه گذاری کند یعنی تمام دیتاهای مورد نیاز ذهن مخاطب را به او ندهد، ذهن مخاطب را به چالش بکشاند و اینجا یک نقطه تضاد هست که مخاطب قرار است به سینما برود تا مستندی را از دیدگاه شخصی فیلمساز ببیند اما آن مستند قرار است بیانگر یک واقعیت باشد.
بر اساس این گزارش در ادامه بحث اسپیچرز در خصوص تهیه‌کنندگی یک فیلم سینمایی اظهار کرد:
به عنوان یک تهیه کننده وقتی فیلمسازها پیش من می‌آیند و از من کمک می‌خواهند به آن ها می‌گویم که اگر به شما جواب مثبت بدهم تازه مشقات شما شروع خواهد شد چون تازه آن هنگام است که رؤیای ساخت فیلم از حالت انتزاعی خود خارج شده و به واقعیت تبدیل می‌شود، فیلمسازی سخت و پر مشقت است و کارگردان خوب کارگردانی است که در مواجهه با تمام این سختی ها در نهایت فیلمی را که خودش می‌خواهد رقم بزند و بر اساس خواست تهیه کننده تغییری در آن ایجاد نکند. فیلم یک تولید هنری خیلی خاص است چون یک تولید تعاملی و جمعی است، افراد زیادی با هم کار می‌کنند، اما کارگردان باید افق دید خاصی داشته باشد.
وی تأکید کرد: یک کارگردان باید بداند که شکست در فیلم خیلی عادی است و این موفقیت در فیلمسازی است که غیرعادی ست. موفقیت واقعی در فیلمسازی این است که بعد از شکست های متمادی در نهایت کارگردان به هویت و بیانی در کارگردانی برسد که مخاطب وقتی فیلم را می‌بیند آن را به عنوان شناسنامه ای که او را معرفی می‌کند بشناسد.
اسپیچرز در خصوص جذب اسپانسر برای فیلم اول گفت: من به تمام فیلمسازان جوان توصیه میکنم که فیلمنامه خوبی داشته‌باشند، فیلمنامه خوب سرمایه گذار را نیز به دنبال می‌آورد.
بر اساس این گزارش، این تهیه‌کنندۀ سوئیسی در ادامۀ جلسه در خصوص تفاوت فیلم تجاری و هنری گفت: سوال خطرناک این است که فرق بین فیلم تجاری و هنری چیست؟ جواب این است: بعد از اکران یک فیلم جلوی در سینما بروید و از مخاطب بپرسید این فیلم درباره چه بود اگر همه یک داستان را تعریف می‌کنند بدانید که یک فیلم تجاری بوده و یک لایه اما اگر هر کس برداشت خود را داشته باشد و داستان خود را تعریف کند یعنی آن فیلم یک فیلم هنری بوده چون حتی در موفق‌ترین آثار کارگردان تنها نیمی از فیلم را می‌سازد و نیم دیگر توسط مخاطب ساخته می‌شود. کارگردان کسی نیست که تمامی دیتا را به مخاطب ارائه بدهد. چالش کارگردان این است که چه چیز را به مخاطب منتقل نکند و آن پنجاه درصد دوم را تماشاگر تصمیم بگیرد و بسازد.
